Sempr'eu, mia senhor, desejei

Cancioneiro da Biblioteca Nacional 516, Cancioneiro da Vaticana 99 Sempr'eu, mia senhor, desejei, máis que al, e desejarei vosso ben que mui servid'hei, mais non con asperança d'haver de vós ben; ca ben sei que nunca de vós haverei senón mal e viltança[1].
Desej'eu mui máis doutra ren o que mi pequena prol ten, ca desej'haver vosso ben, mais non con asperança que haja do mal que mi ven por vós nen galardón por én senón mal e viltança.
Desej'eu con mui gran razón vosso ben, se Deus mi perdón, mui máis de quantas cousas son, mais non con asperança que sol coid'eno coraçón haver de vós por galardón senón mal e viltança.